نکات مهم هنگام خرید المنت ضد اسید
در انتخاب و تهیه المنت ضد اسید، توجه به چند فاکتور کلیدی می‌تواند تضمین‌کننده کارایی و دوام مطلوب دستگاه شما باشد: نخست، جنس هسته المنت—شامل تیتانیوم، آلیاژهای نیکل–کروم یا استیل‌های خاص—باید با نوع اسید و غلظت آن سازگار باشد؛ سپس توان حرارتی المنت باید مطابق ظرفیت حرارتی فرایند باشد تا گرمایش یکنواخت و کافی فراهم شود؛ ابعاد و طراحی المنت نیز باید با فضای نصب و نیاز به سطح تماس با سیال اسیدی هماهنگی داشته باشد؛ مهم‌تر از همه، مقاومت به خوردگی و کیفیت پوشش‌های سرامیکی یا تفلونی روی المنت عمر مفید آن را تعیین می‌کنند.
جنس المنت
تیتانیوم: مقاومت عالی در برابر اسید سولفوریک و کلریدریک دارد و برای دماهای تا حدود ۴۰۰ °C مناسب است.
نیکل–کروم مقاوم‌شده (Incoloy): پایداری شیمیایی خوب و دمای کاری تا ۱۱۰۰ °C را فراهم می‌کند، اما در برخی اسیدهای اکسیدکننده باید پوشش‌های ویژه داشته باشد.
استیل‌های ضدزنگ ویژه (SS316L، Duplex): نسبت به خوردگی ناشی از اسیدهای رقیق عملکرد قابل‌قبولی دارند؛ اما در اسیدهای غلیظ و دماهای بالا ممکن است نیاز به حفاظت بیشتر باشد.
انتخاب جنس درست منتج به بهترین ترکیب مقاومت شیمیایی و توان حرارتی می‌شود.
توان حرارتی و محدوده دما
تعیین توان بر حسب وات که برای گرم کردن محیط و مایع مورد نظر کافی باشد. برای مثال، فرایندهای کنترل دما تا ۲۰۰ °C نیاز به توان کمتری دارند، در حالی که کوره‌های واکنش پتروشیمی ممکن است بیش از ۱۰۰۰ °C را طلب کنند.